Βέικος, Θεόφιλος

(Βελβεντό Κοζάνης 1936 – Αθήνα 1995). Καθηγητής φιλοσοφίας. Μέσα από τα κείμενα και τη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου κατείχε την έδρα της φιλοσοφίας, ο Β. ανέδειξε τη διαλεκτική, την κριτική και μια εναντίωση στον δογματισμό, με οποιαδήποτε έκφραση αυτός εμφανίζεται. Τήρησε μια κριτική στάση απέναντι στα κείμενα του μαρξισμού και επηρεάστηκε σημαντικά από σύγχρονους φιλελεύθερους φιλοσόφους, όπως ο Μαρκούζε και ο Χάμπερμας, της Σχολής της Φρανκφούρτης, αλλά και ο Πόπερ. Αντιδογματικός, εναντιώθηκε σε μια θεολογική αντίληψη της ιστορίας, στην οποία απέδωσε τη δημιουργία κάθε μορφής ολοκληρωτικών καθεστώτων και πρότεινε το αίτημα μιας ανοιχτής κοινωνίας, η οποία θα θεμελιώνεται στον διάλογο και στην ελευθερία. Εναντιώθηκε επίσης στον εθνικισμό, την περίοδο που γνώρισε ιδιαίτερη έξαρση στην Ευρώπη. Ανάμεσα στα βιβλία του συγκαταλέγονται τα Προβλήματα κοινωνικής φιλοσοφίας (1977), Προλεγόμενα στη φιλοσοφία (1984) και Αναλυτική φιλοσοφία (1990).